“Αθλητικός πολιτισμός”

Ο Α.Π.Ο.Ε.Λ. πάντα αποτελούσε κοιτίδα αθλητικού πνεύματος στην ευρύτερη περιοχή. Όποιοι καλέστηκαν να τον υπηρετήσουν από τη θέση του Διοικητικού Συμβούλου, προσπάθησαν να προσφέρουν στην κοινωνία μας μέσα από τον αθλητισμό. Οραματίστηκαν και με την αρωγή των υπολοίπων, ζωντάνεψαν πολλά (μα πάρα πολλά) αθλητικά τμήματα αγκαλιάζοντας ηλικίες από τους πιο μικρότερους έως τους μεγαλύτερους. Για ΟΛΑ τα κορίτσια και ΟΛΑ τα αγόρια της περιοχής. Αλησμόνητα θα μείνουν (ιδίως στους πιο παλιούς) τα Σαββατοκύριακα που με αφετηρία την πόλη μας, τέσσερα – πέντε τμήματά του ταξίδευαν, άλλα για Καλαμάτα, άλλα για Τρίπολη, Άργος ή Λουτράκι και αλλού, σε διασυλλογικά πρωταθλήματα βόλεϊ και μπάσκετ. Ανδρικές και γυναικείες ομάδες, παιδικά – εφηβικά ή τμήματα κορασίδων. Ήλθε και ο στίβος να πάει κι αυτός μακριά. Πάτρα, ΟΑΚΑ, Τρίκαλα, Δράμα και ποιος ξέρει που σε λίγο καιρό. Αυτός ήταν και είναι ο Α.Π.Ο.Ε.Λ. Δραστήριος και με ΜΕΓΑΛΟ διασκελισμό. Με βήματα άλματα! Και όλα αυτά σε ένα περιβάλλον που ο άλλος «αθλητισμός» των επεισοδίων, του στημένου, της φαυλότητας, της κερκίδας και του όχλου προσπαθεί να επιβάλει την παρακμή του. Σε πόσους μπορεί να μιλήσει άραγε η εικόνα ενός 60άρη να τερματίζει σε ένα γύρο πόλης του Α.Π.Ο.Ε.Λ.; Πόσους μπορεί να εμπνεύσει άραγε η εικόνα 7χρονων και 10χρονων κοριτσιών του τμήματος στίβου να προπονούνται ; Σίγουρα όχι εκείνους που ΔΥΟ φορές εγκλημάτησαν, είτε σκόπιμα είτε αδιαφορώντας και στέρησαν από όλους αυτούς τους αθλητές (και όχι μόνο από τον Α.Π.Ο.Ε.Λ.) το σπίτι τους, το κλειστό των Μολάων, ένα καταφύγιο απ’ όλα αυτά τα «απ’ έξω». Σε εμένα όμως ως γονέα αλλά και ως σύζυγο (επιτυχία τα γυναικεία τμήματα αερόβιας εκγύμνασης) λέει πολλά. Και είμαι σίγουρος ότι σε πάρα πολλούς εκεί έξω λέει περισσότερα. Αυτό μου δείχνουν οι συνεχείς προσπάθειες για να δουλέψει το φώς στην αίθουσα, να αποκτήσει το στάδιο πάλι το σκάμμα που κατέστρεψε η εργολαβία του χόρτου, να βρεθούν οι παρατημένοι στήλοι του Δημοτικού φωτισμού για να μπει επιτέλους ένας υποτυπώδης φωτισμός στην μια πλευρά του στίβου, να εξοικονομηθούν τα ελάχιστα μέσα από το Νομικό Πρόσωπο για την αγορά των πρώτων φωτιστικών. Και όλα αυτά με τα ψέματα, μόνο με μεράκι, με κόστος που μια «εργολαβία» δεν θα έβαζε ούτε ντουί ! Για όλα αυτά, αλλά και για όλα τα υπόλοιπα που θα γίνουν θεώρησα ότι πρέπει να αραδιάσω τα πιο πάνω. Απλά γιατί όσοι προσπαθούν πρέπει να ακούν που και που ένα λόγο ανταμοιβής. Εύχομαι να είναι όλοι τους καλά, να στηρίζουν και να λειτουργούν τα τμήματα του Α.Π.Ο.Ε.Λ. προσφέροντας αθλητικό πολιτισμό όπως εύστοχα άκουσα ως σύνθημα και υιοθετώ απόλυτα! Αυτός είναι ο Α.Π.Ο.Ε.Λ. για εμένα. (Ευχαριστώ για τη φιλοξενία Ζ.Λ.)