Συνταγματική υποχρέωση η παροχή υπηρεσιών υγείας

Τους διοικητές και τα διοικητικά συμβούλια των Νοσοκομείων Σπάρτης και Μολάων έχει ως αποδέκτες η επιστολή του Ιατρικού Συλλόγου Λακωνίας, το περιεχόμενο της οποίας αφορά κυρίως στις εφημερίες και τη στάση της Πολιτείας στο θέμα αυτό.
Τονίζοντας ότι συνταγματική υποχρέωση του κράτους είναι η παροχή «υπηρεσιών υγείας» στους έλληνες πολίτες, οι υπογράφοντες για το ΔΣ του συλλόγου κ.κ. Νικόλαος Καλογεράκος (πρόεδρος) και Ιωάννης Λαμπρινάκος (γραμματέας) αναφέρουν τα εξής:
Τα νοσοκομεία νοσηλεύουν «ανθρώπους», που οι ασθένειές τους δεν υπακούουν, δυστυχώς, σε ωράρια ή αργίες.
Ως εκ τούτου, η 24ωρη λειτουργία των ιατρικών τμημάτων, κάθε μέρα, κάθε μήνα και όλο το χρόνο είναι ανάγκη και προϋπόθεση για τη νοσηλεία και την υποδοχή νέων ασθενών στα νοσοκομεία μας.
Η λειτουργία αυτή που ονομάζεται «Εφημερία», είναι σαφές και αυτονόητο πως χρειάζεται ιατρούς και νοσηλευτές για την υλοποίησή της, καθώς και χρήματα για την αμοιβή της πρόσθετης εργασίας τους. Στοιχειώδης λογική επιβάλλει λοιπόν ότι όταν σε ένα ιατρικό τμήμα υπηρετεί 1 ιατρός, αυτός θα πρέπει να εφημερεύει 30 ημέρες το μήνα, εάν υπηρετούν 2 ιατροί, 15 ημέρες ο καθένας, εάν 3, 10 ημέρες ο καθένας, εάν 4,7-8 ημέρες ο καθένας και ούτω καθ’ εξής.
Η κοινή, απλή και αυταπόδεκτη αυτή λογική, σταματά όμως στην «Πόρτα» του υπουργείου Υγείας και του ελληνικού Κράτους. Και αυτό, γιατί η αδήριτη υποχρέωση και συνταγματική επιταγή εφημερίας των νοσοκομείων δεν «πηγάζει» και δεν εξαρτάται από τις ανάγκες των ασθενών αλλά από:
1) Τα οικονομικά «κονδύλια» που εκχωρεί ο προϋπολογισμός για τον σκοπό αυτό και που πάντα είναι λιγότερα.
2) Την νομοθετημένη απαγόρευση για αμοιβές, των δημοσίων υπαλλήλων πάνω από την αμοιβή του εφέτη της δικαιοσύνης.
3) Την νομοθετημένη απαγόρευση για αμοιβή από υπερωρίες (εφημερίες), υπερβαίνουσα του τακτικού μισθού.
4) Την ευρωπαϊκή οδηγία που κυρώθηκε από το ελληνικό κράτος και που έμμεσα επιβάλλει ανώτερο όριο στην εφημεριακή απασχόληση των ιατρών (48 ώρες πρόσθετης εργασίας ανά εβδομάδα).
Είναι φανερό από τα ανωτέρω, ότι η όποια δυσλειτουργία ή αναστολή λειτουργίας ιατρικών τμημάτων και νοσοκομείων δεν προέρχεται από άρνηση των ιατρών να εφημερεύουν, αλλά από αποφάσεις και νόμους της Πολιτείας που συνδέουν την λειτουργία αυτή με «οικονομικές δυνατότητες».
Ο παραλογισμός αυτός της Πολιτείας, δεν σταματά όμως εδώ. Προχωρά ακόμα περισσότερο αφού:
– Απαγορεύει άμεσα την εθελοντική, άμισθη προσφορά ιατρικών υπηρεσιών από τους ιατρούς (δεν υπάρχει, πέραν της κανονικής εργασίας, κάλυψη για αστική ευθύνη ούτε νομιμοποίηση της παρουσίας του ιατρού στους χώρους του νοσοκομείου).
– Θεωρεί «σπατάλη» την εφημερία των νοσοκομείων και περικόπτει τις ήδη ελλιπείς σχετικές δαπάνες στον προϋπολογισμό του 2010.
Το Νοσοκομείο Σπάρτης, όπως άλλωστε και όλα τα επαρχιακά νοσοκομεία δεν έχουν πληθώρα ιατρών. Μετά βίας τα ιατρικά τμήματα, στελεχώνονται από 1 ,2, 3 ή 4 ιατρούς.
Εάν η Πολιτεία εξακολουθήσει να απαγορεύει στους ιατρούς να δουλέψουν και να καλύψουν εφημεριακά τα τμήματά τους, τότε, δυστυχώς, πολλά ιατρικά τμήματα θα κλείνουν, για αρκετές ημέρες κάθε μήνα, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
Μεταφορά δηλαδή των ήδη νοσηλευομένων στα νοσοκομεία των Αθηνών και παραπομπή των εκτάκτως προσερχομένων στα πλησιέστερα νοσοκομεία. Η Πολιτεία και το υπουργείο Υγείας πρέπει να αναλάβουν τις ευθύνες τους.

(πηγη Λακωνικος Τυπος)