Η βιωσιμότητα των εκπαιδευτικών και της εκπαίδευσης

Μετά την ολοκλήρωση της ολομέλειας των προέδρων αναμέναμε μία δραστική πρόταση της Δ.Ο.Ε. για τα μισθολογικά, ασφαλιστικά ζητήματα και για την αξιολόγηση, που πλήττουν τους εκπαιδευτικούς. Στην ολομέλεια, οι πρόεδροι των συλλόγων περιέγραφαν την αξιολύπητη καθημερινή ζωή που βιώνουν εκατοντάδες χιλιάδες εκπαιδευτικοί όταν οι μισθοί δεν έφταναν για να καλύπτουν τις βασικές τους ανάγκες αφού είχαν πέσει κάτω από 1000 ευρώ, όταν τα ασφαλιστικά ταμεία μας δεν κάλυπταν ούτε τα φάρμακα ούτε τις ιατρικές επισκέψεις, όταν οι διευθυντές των σχολείων άρχισαν να εκφοβίζουν τους συναδέλφους τους για την επικείμενη αξιολόγηση.
Τώρα οι μισθοί μας με την πολιτική των μνημονίων του ΔΝΤ και της Ε.Ε έπεσαν στα 500 και στα 600 ευρώ και σας δηλώνουμε ξεκάθαρα ότι ο κλάδος δεν αντέχει άλλο. Τα ψηφίσματα που στέλνει η Δ.Ο.Ε δε γεμίζουν τα άδεια ψυγεία των εκπαιδευτικών, δεν προσφέρουν ιατροφαρμακευτική κάλυψη, δε δίνουν απάντηση στον εκφοβισμό της αξιολόγησης.
Στο νομό Λακωνίας το 50% των εγγεγραμμένων εκπαιδευτικών είναι νεοδιόριστοι και αντί να κρατούν ημερολόγιο σχολικής ζωής , κρατούν ημερολόγια κατάδικου, δεν κοιτούν μπροστά, αλλά γυρίζουν δεκαετίες πίσω.
Ντρεπόμαστε να ζητήσουμε τα 27 ευρώ για την ετήσια συνδρομή προς τη Δ.Ο.Ε., όταν η Δ.Ο.Ε. βλέπει το σπίτι του εκπαιδευτικού να καίγεται και γυρίζει την πλάτη. Με αυτή την απραξία, να αναμένετε τις συνέπειες των πράξεων σας!
Δε θέλουμε να καταργηθεί ο συνδικαλιστικός μας φορέας, αλλά θέλουμε να γίνει ενεργητικός ,όχι ανεκτικός, να συγκρουστεί τώρα για τα συμφέροντα των εκπαιδευτικών και των εργαζομένων. Σαν συνδικαλιστικό όργανο είστε υπεύθυνοι και υπόλογοι απέναντι στους συλλόγους και στους εκπαιδευτικούς. Είναι πιο ισχυροί οι χαλυβουργοί ή οι ναυτεργάτες που κάνουν απεργίες διαρκείας και διεκδικούν μέχρι τέλους τα δικαιώματα του κλάδου τους; Στα 800 ευρώ μισθό δεν κάνατε τίποτα και φτάσαμε στα 500 και στα 600, και πάλι δε μιλάτε; Μόνο οι χορτασμένοι δεν μπορούν να καταλάβουν τη «νηστεία» των χαμηλόμισθων εκπαιδευτικών. Καταργούν και το δημόσιο σχολείο και εμείς καθόμαστε.
Το 1821 οι Έλληνες επαναστάτησαν για να διώξουν την τουρκική σκλαβιά. Το πότε θα ξεκινήσει η επανάσταση των νέων ενάντια στη χούντα των «αγορών», των Ελλήνων πολιτικών και των Μ.Μ.Ε δεν μπορεί να συγκρατηθεί ή να ορισθεί μόνο με βάση τις εθνικές επετείους. Τα ηθικά διδάγματα που ακούμε ενόψει της 25ης Μαρτίου δε σταματούν τη λαϊκή οργή και ούτε μπορούν να οριοθετήσουν τον τόπο έκφρασής της.
Προτείνουμε κλείσιμο των σχολείων έπ’ αόριστον για να ανατρέψουμε την πολιτική της διάλυσης της εκπαίδευσης και του εκπαιδευτικού που οδηγεί στον καιάδα όλους τους εργαζόμενους.
Μη μας θεωρείτε δεδομένους!
Με τους μισθούς που παίρνουμε δεν μπορούμε ζήσουμε, αλλά όταν δεν έχουμε τίποτα άλλο να χάσουμε, πρέπει να διεκδικήσουμε τουλάχιστον την αξιοπρέπειά μας. Οι συνδικαλιστικοί φορείς δεν μπορεί σήμερα να λειτουργούν γραφειοκρατικά, οφείλουν να είναι διεκδικητικοί.
Η φωνή η δική μας, όπως και των άλλων συλλόγων που φάνηκε στην ολομέλεια των προέδρων, δεν αποτελεί μόνο κραυγή απόγνωσης αλλά ελπίζουμε να είναι το έναυσμα για τη διεκδίκηση των κεκτημένων δικαιωμάτων μας, για να μην oδηγηθούμε στο μεσαίωνα!

Η Πρόεδρος Η Γεν. Γραμματέας

Παπαδοπούλου Ελισάβετ Μουσκεντέρη Μυρτώ