Μονεμβάσια: Ημερολόγιο Ιούλιος 2014

Γράφει ο
Νεκτάριος Καλαντζής*
Φθάνοντας βράδυ στο σχολείο των Μολάων, προσκεκλημένος από μια καλή φίλη που θα ήταν και η παρουσιάστρια της ετήσιας μουσικοχορευτικής εκδήλωσης των τοπικού και πολύ δραστήριου συλλόγου, ΄΄Οι Μύλοι΄΄ των Μολάων, ανακάλυψα ότι για ακόμη μια φορά η Λακωνία μπορεί να σε μαγέψει, γιατί ποτέ δε ξέρεις τι καινούργιο θα συναντήσεις. Η προηγούμενη επίσκεψη ήταν στην άλλη πλευρά. Παλαιά Καρδαμύλη με τον Αγ. Σπυρίδωνα και τους πύργους των Τρουπάκηδων-Μούρτζινων, το Καραβοστάσι, το γραφικό Λιμένι του Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη, Νέα Οίτυλο, καθώς και την Αρεόπολη με τους Ταξιάρχες και τα πυργόσπιτά της. Αυτή τη φορά, Μολάοι, Μονεμβάσια, Ελαφόνησο και Πλύτρα σε κάνουν να ανακαλύψεις την άλλη πλευρά της Λακωνίας. Μετά τη γιορτή στο σχολείο, βόλτα στην πλατεία του χωριού και την επομένη, εσπερινός και περιφορά της εικόνας, παραμονή της εορτής της Πολιούχου των Μολάων Αγίας Παρασκευής, στο γραφικό εκκλησάκι στο ύψωμα του χωριού, κάτω από τον Παλιόπυργο, κοντά στο φαράγγι του Λάρνακα με τους μύλους. Μετά την ανηφορική διαδρομή, η εικόνα περνάει από τα γραφικά δρομάκια των Μολάων, λίγο πριν ξεκινήσει το πανηγύρι με τα παραδοσιακά τραγούδια. Επόμενο πρωί αρχιερατική λειτουργία και μετά κέρασμα στην αίθουσα δίπλα στην πλατεία, παρουσία όλων των αρχών της πόλης, κάνοντας τη μέρα ακόμη πιο γιορτινή. Βράδυ στην παραθαλάσσια Ελιά για γλυκό, σε κήπο μεγάλου ξενοδοχείου δίπλα στο κύμα. Επόμενη μέρα, παίρνοντας το ferry boat για την πεντάλεπτη σχεδόν διαδρομή ως το απέναντι νησάκι. Ελαφόνησος. Μοναδική, που τα καθαρά της νερά φαίνονται από το λιμάνι. Βουτιά στη μοναδική παραλία του εξωτικού Σίμου, με μια μικρή λωρίδα στη μέση να ενώνει τις δύο ακτές. Κόσμος πολύς, αλλά η παραλία δίνει στον καθένα τη δική του γωνιά. Μετά από μικρή βόλτα στην Ελαφόνησο, που κινδυνεύει να πάρει έντονη τουριστική ανάπτυξη, χάνοντας τα χαρακτηριστικά της ιδιαίτερης φύσης της, τύπου Natura, και αφήνοντας τα Βάτικα, Παππαδιάνικα και επιστροφή στην παραθαλάσσια Πλύτρα, με τη βυθισμένη πολιτεία και την ιδιαίτερη ομορφιά. Επόμενη πρωί κατεύθυνση προς τη Μονεμβασιά και στο επιβλητικό κάστρο της, αφού δοκιμάσουμε πρώτα ένα αμυγδαλωτό. Αφήνοντας το αυτοκίνητο αρκετά πιο κάτω από την επιβλητική πύλη της καστροπολιτείας, μπαίνεις σε μια άλλη εποχή. Σε αυτή του Μεσαίωνα, του Βυζαντίου, των Ιπποτών. Τα πέτρινο καράβι του Γιάννη Ρίτσου, που έδωσε το όνομά του και στον κεντρικό δρόμο, κάτω από το σπίτι του στην είσοδο του κάστρου. Δεκάδες εκκλησίες, παντού πέτρα, λιθόστρωτα στενά και δαιδαλώδη δρομάκια, η ανηφορική άνω πόλη και η Αγία Σοφία, τα μπαλκόνια με θέα τη θάλασσα πάνω από τον γκρεμό του βράχου και ο αέρας που ποτέ δε λέει να σταματήσει. Αυτή είναι η Μονεμβάσια, περιβόητη για την ποικιλία κρασιού και την ιδιαίτερη ατμόσφαιρά της.
Αναχωρώντας για το τελευταίο μπάνιο, κατευθυνόμαστε πίσω, περνώντας από το γραφικό λιμάνι του Γέρακα, με την λίμνη και μπαίνουμε στο χωριό της Ρειχιάς. Ταμπέλες κρυμμένες σχεδόν και οι ντόπιοι δεν θέλουν και τόσο ξένους εδώ, για να μη μάθουν τα μυστικά τους. Ο ταξιδιωτικός οδηγός λέει για έναν μικρό παράδεισο, τη Βλυχάδα. Ύστερα από μια κατηφορική διαδρομή και γκρεμούς, αντικρίσαμε ίσως την καλύτερη παραλία της Λακωνίας, τη Βλυχάδα, πεντακάθαρη με γαλαζοπράσινα νερά, που την ξέρουν λίγοι ακόμη. Τελευταία βουτιά και επιστροφή πίσω και στάση στην πρωτεύουσα, την Σπάρτη με τα αρχοντικά, τα νεοκλασικά της πλατείας και την ατμόσφαιρα που σου δίνει η μεγάλη ιστορία της και παντού η παρουσία του Λεωνίδα. Ζωντανή πρωτεύουσα και ένας νομός. που ίσως υπάρχουν 300 λόγοι για να τον ανακαλύψει κάποιος. Αυτή είναι η Λακωνία.

*Ο Νεκτάριος Καλαντζής είναι Οικονομολόγος, Κοινωνιολόγος, Δημοτικός Σύμβουλος του Δήμου Παλλήνης