Υποδειγματικό το ανέβασμα του «Πλούτου» από το Θεατρικό Εργαστήρι Νέων Δήμου Μονεμβασιάς μας έκανε να νιώσουμε πως το Θέατρο έχει ευτυχώς μέλλον

«Μα, γιατί άναψαν τα φώτα του θεάτρου τόσο γρήγορα; Γιατί φύγανε από τη σκηνή τόσο βιαστικά; Ήθελα να τους χειροκροτήσω κι άλλο. Κι άλλο. Να τους φωνάξω ξανά ένα μπράβο! Ήταν εκπληκτικοί. Ήταν υπέροχοι. Όλοι τους. Ένας κι ένας».

Νομίζω ότι το βράδυ εκείνο της 31ης Ιουλίου στο Σαϊνοπούλειον Αμφιθέατρον της Σπάρτης, δεν ήμουν ο μόνος που έκανε αυτή τη σκέψη. Βιαστικά και μάλλον άχαρα έγινε η αποθέωση των ηθοποιών όταν ολοκληρώθηκε η παράσταση. Μια παράσταση χαρακτηρισμένη ως «ερασιτεχνική», με τους ρόλους να ζωντανεύουν όχι από πραγματικούς ηθοποιούς αλλά από μαθητούδια. Γυμνασιόπαιδα, Λυκειόπαιδα, τι ταλαντούχα μαθητούδια όμως ήταν αυτά.»

Με πυρήνα και κορμό του θιάσου τους μαθητές των Μολάων, το «Θεατρικό Εργαστήρι Νέων Δήμου Μονεμβασιάς» ζωντάνεψε επί σκηνής ένα αναπάντεχα ενδιαφέροντα «Πλούτο» του Αριστοφάνη. Με σεβασμό στο πρωτότυπο [κάτι που για τους περισσότερους σκηνοθέτες μοιάζει σήμερα κόκκινο πανί] και με έξυπνα λεκτικά γαζώματα – αναφορές στο σήμερα, η παράσταση που είδαμε ήταν, τολμάμε να πούμε, υποδειγματική. Λιτή και υπαινικτική σε όλα, επικεντρώθηκε στο Λόγο και στα μηνύματα τα οποία και πέτυχε να δώσει ολοκληρωμένα, ανάγλυφα σχεδόν, στους θεατές.

Το δόσιμο των παιδιών, ο ενθουσιασμός τους, το πάθος με το οποίο υποστήριξαν αυτή τη δουλειά μας εντυπωσίασε πραγματικά. Χωρίς τρακ, απελευθερωμένα, χαρούμενα και απόλυτα συνειδητοποιημένα, αφέθηκαν να απολαύσουν την εμπειρία της παράστασης σε ένα χώρο που έχουν πατήσει οι σημαντικότεροι ηθοποιοί του τόπου και κατάφεραν να μεταδώσουν τον παλμό τους σε όλο το θέατρο. Κρίμα που ο πολύς κόσμος δεν ήταν εκεί… Ναι, δεν είναι εύκολο να προβλέψεις ότι μια ερασιτεχνική παράσταση θα έχει τέτοιες αρετές. Γονείς μόνον και συγγενείς των παιδιών, ανήσυχοι και δημιουργικοί εκπαιδευτικοί, συμμαθητές, λάτρεις του Θεάτρου που ξέρουν να μυρίζονται τα διαμαντάκια, αυτοί χειροκρότησαν στο τέλος. Μ’ άλλα λόγια όσοι μπορούν να αντιληφθούν ότι είναι τύχη μεγάλη το ότι παράγεται τέτοιο θέατρο στον τόπο μας.

Πνευματικός οδηγός των παιδιών στο δύσκολο δρόμο του Θεάτρου και ταλαντούχα μαέστρος σε αυτή την τόσο σύνθετη συλλογική προσπάθεια στάθηκε η καθηγήτρια των παιδιών Ολυμπία Λαμπούση. Πέτυχε στην διανομή, πέτυχε στη σκηνοθεσία αξιοποιώντας την αριστοφανική υπερβολή, πέτυχε να εμπνεύσει τα παιδιά, πέτυχε απελευθερώνοντας τη δημιουργικότητα όλων των συντελεστών. Όσο για τους νεαρούς, άγουρους, πρωταγωνιστές, που σήκωσαν και το μεγάλο βάρος της παράστασης, ένα μόνον αρκεί. Με την πληθωρική τους παρουσία γέμισαν κυριολεκτικά την σκηνή του Σαϊνοπουλείου κάνοντάς μας να ξεχάσουμε παντελώς την ανυπαρξία σκηνικού.

Γιατί όντως. Αποδείχθηκε περιττό.
πηγη κειμενου…. : Πάνος Α. Παπαδολιάς http://www.lakonistas.gr

O «Πλούτος» του Αριστοφάνη στο Σαϊνοπούλειο Αμφιθέατρο – from ΜΙΧΑΛΗ 67 on Vimeo.