ΣΥΝΑΙΝΩΝΤΑΣ ΣΤΗΝ ΑΝΑΓΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑΣ

Ο Δεκέμβριος του 2014 είναι σίγουρο πως θα αποτελέσει σημείο καμπής για την μετέπειτα ιστορία της Ελλάδας. Βρισκόμαστε σε ένα από τα κρισιμότερα σημεία της οικονομικής κρίσης που ξέσπασε στη χώρα το 2009, καθώς είναι πλέον σαφές ότι οι κοινωνικές και πολιτικές αντοχές έχουν μειωθεί σημαντικά. Οι συνέπειες της κρίσης έχουν επηρεάσει τη ζωή όλων μας, χωρίς διακρίσεις σε φύλο, γεωγραφικό διαμέρισμα, μόρφωση ή πολιτική προέλευση του καθενός.
Ειδικά στο επίπεδο των ανθρώπων της νέας γενιάς, όλοι μας έχουμε αναγκαστεί να αποχαιρετίσουμε κάποιον φίλο που έφυγε στο εξωτερικό, έχουμε βιώσει την ανάγκη της οικογενειακής βοήθειας και έχουμε αναζητήσει, εις μάτην πολλές φορές, εργασία προσπαθώντας να φτιάξουμε τη ζωή μας. Πολλοί σπεύδουν να μιλήσουν για μία «χαμένη» γενιά, προδικάζοντας το δικό μας μέλλον, ίσως γιατί έτσι αποφεύγουν να δεσμευτούν για το παρόν και να λογοδοτήσουν για τα πεπραγμένα του παρελθόντος.
Οι πολιτικές εξελίξεις που λαμβάνουν χώρα τους τελευταίους μήνες, δυστυχώς έχουν αποπροσανατολίσει τη συζήτηση από τα ουσιαστικά προβλήματα της ελληνικής κοινωνίας και έχουν μετατοπίσει το κέντρο βάρους σε μία ατελείωτη εκλογολογία, που ουδέποτε στο παρελθόν οδήγησε σε ουσιαστικές λύσεις. Σίγουρα υπάρχουν διαφωνίες ως προς το τι επετεύχθη στα 2,5 περίπου τελευταία χρόνια και για το εάν υπήρχαν διαφορετικά περιθώρια χειρισμών. Από τη μία πλευρά, αποκαταστάθηκε το αίσθημα σταθερότητας στη χώρα, τέθηκαν οι βάσεις εξορθολογισμού της δημόσιας διοίκησης και διαμορφώθηκε το πλαίσιο οικονομικής ανάκαμψής της. Από την άλλη, όλα αυτά επιτεύχθηκαν με τις αιματηρές θυσίες όλων μας, με κοινωνικές αδικίες και σημαντικά προβλήματα στους χώρους της εκπαίδευσης, της υγείας και της ασφάλειας.
Θα ήταν ιδανικό η ανάκαμψη και η πρόοδος να μπορούσε να έρθει χωρίς θυσίες, αλλά αυτό πίστεψε και η προηγούμενη γενιά όταν την δεκαετία του 1980 έχτισε με δανεικά το καταναλωτικό μοντέλο της Ελλάδας, το οποίο και καλούμαστε να πληρώσουμε σήμερα. Θα ήταν επίσης ιδανικό να «ξυπνήσουμε» αύριο και η κρίση να έχει τελειώσει σαν κακός εφιάλτης, ή να μπορούσαμε να καταργήσουμε τη φτώχια και την αδικία με ένα νόμο και ένα άρθρο. Η εθνική ιστορία μας έχει διδάξει πως εν μία νυκτί μόνο οι καταστροφές μπορούν να έρθουν. Η κοινωνική και εθνική ανάκαμψη όμως, χρειάζεται δουλειά, προσπάθεια και χρόνο. Αυτό το ξέρουν καλά οι Λάκωνες που δάμασαν τη γη, δούλεψαν στην πέτρα και ταξίδεψαν σε όλη τη γη για να ζήσουν τις οικογένειες τους.
Ποιος έφτιαξε τη ζωή του και μεγάλωσε οικογένεια σε ένα βράδυ; Ας αναρωτηθεί ο καθένας μας ξεχωριστά και ας κάνει τους παραλληλισμούς του με αυτούς που υπόσχονται εύκολες λύσεις σε δύσκολα προβλήματα. Κυρίως όμως, ας αναλογιστεί ο καθένας αν η έλλειψη διαλόγου, συναίνεσης και ενότητας εξυπηρετεί τα εθνικά μας συμφέροντα ή αντίθετα θέτει της βάσεις «διχασμού» όχι μόνο της παρούσας αλλά και των μελλοντικών γενεών.
Στις βουλευτικές εκλογές του 2012 τέθηκα στην κρίση των συντοπιτών μου κατερχόμενη ως υποψήφια με τη Νέα Δημοκρατία. Κρίθηκα θετικά και αρνητικά, αλλά δεν δίστασα στιγμή να αναλάβω τις ευθύνες που μου αναλογούσαν στο δικαίωμα των ανθρώπων της γενιάς μου να συνδιαμορφώσουμε το μέλλον όλων μας. Στην προσπάθεια αυτή επέλεξα συνειδητά αντί των διχαστικών διλλημάτων και της στείρας άρνησης, να θέσω σε πρώτη προτεραιότητα τα κοινά προβλήματα και τις κοινές ανάγκες, πιστεύοντας ακράδαντα πως η «πολιτική» δεν είναι απλά διαχωριστικές γραμμές ή νούμερα, αλλά σύνθεση και γεγονότα.
Αντιμετωπίζοντας πλέον περισσότερο αποστασιοποιημένα την πολιτική, είμαι αποφασισμένη να συνεχίσω να συμβάλλω με τις δικές μου δυνάμεις, προς την κατεύθυνση της ενότητας, ειδικά σε επίπεδο νέας γενιάς, πιστεύοντας ακράδαντα πως στις δύσκολες στιγμές που διέρχεται ο τόπος, η συναίνεση πρέπει να ξεκινά από το τοπικό επίπεδο προκειμένου να επεκταθεί και σε επίπεδο κεντρικής πολιτικής σκηνής.
Εύχομαι από καρδιάς, η νέα χρονιά να φέρει σε όλους υγεία και αισιοδοξία! Το 2015 να μας διδάξει ανθρωπιά και αλληλεγγύη, ελπίδα και αγάπη!

Νικολέττα Καρυτσιώτη
Πτυχιούχος Φιλοσοφίας
τ.Πολιτευτής Ν.Δ.Λακωνίας