ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ ΔΗΜΑΡΧΟΥ ΜΟΝΕΜΒΑΣΙΑΣ ΓΙΑ ΤΟ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ, ΚΑΤΑ ΤΗ ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ ΤΟΥ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΣΤΙΣ 30/06/2015.

Ως Δήμαρχος και υπεύθυνος για τους δημότες, αλλά και σαν ηγέτης της περιοχής του Δήμου Μονεμβασίας και του πρώην Δήμου Ασωπού, αλλά και σαν ένας άνθρωπος ο οποίος έχω ζήσει πάρα πολλές καταστάσεις -πολύ αμυδρά πρόλαβα και του 1974 την επιστράτευση- αλλά και σαν ένας άνθρωπος που έχω δουλέψει επί πάρα πολλά χρόνια -έχω περάσει τα 30 χρόνια δουλειάς ήδη- και συναισθανόμενος τις κρίσιμες περιστάσεις που περνάει η χώρα.
Η άποψή μου είναι ότι έστω και την τελευταία στιγμή με πολύ μεγάλη προσπάθεια θα πρέπει να βρεθεί μια λύση και η χώρα να μην οδηγηθεί σε δημοψήφισμα. Αυτό είναι το ευκταίο. Πρέπει λοιπόν απόψε, απόψε είναι και μια τελευταία προθεσμία, αφού θα πρέπει να πληρώσουμε το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, να βρεθεί μια λύση. Σε περίπτωση που δε βρεθεί αυτή η λύση, θα πρέπει όλοι να προτάξουμε να μη διχαστεί η χώρα. Ο Έλληνας όπως ξέρετε πάρα πολύ καλά, έχει μια έφεση τα μικρότερα ή τα μεγαλύτερα να τα μεγεθύνει ακόμα περισσότερο και να στρέφεται στο διπλανό του. Η ιστορία μας έχει διδάξει πάρα πολλές τέτοιες περιπτώσεις, δε θα ‘θελα να τις απαριθμήσω. Αν διαβάστε λίγο και τον Εθνικό Ύμνο έχει κάποιους πολύ χαρακτηριστικούς στίχους που αναφέρονται στη διχόνοια. Δε θα πρέπει λοιπόν κανένας από μας, κανένας απ’ τους δημότες, κανένας απ’ αυτούς που επηρεάζουμε να οδηγηθεί προς τη μεριά του διχασμού και με τον έναν ή με τον άλλο τρόπο να δει το συνδημότη του, το συμπολίτη του, τον συνέλληνα με διαφορετικό μάτι απ’ αυτό που είναι η αλήθεια ότι είναι αδελφός του. Αυτό λοιπόν είναι το χρέος το δικό μας και από εκεί και πέρα να δούμε πως θα ξεπεράσουμε με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο τα εμπόδια. Η έκκληση η δική μου είναι προς την πολιτική ηγεσία η οποία διαχειρίζεται τα πράγματα ότι θα πρέπει άμεσα να βρει λύση. Η εξεύρεση λύσης δεν πρέπει να εκληφθεί ως υποχώρηση ή δειλία από την μία ή απ’ την άλλη πλευρά.
Με την ευχή αυτή τελειώνω την αναφορά μου. Οι περιστάσεις όχι απλώς είναι κρίσιμες αλλά ίσως συμβούν πράγματα τα οποία δεν έχουν επιστροφή. Κανείς δε θα ‘θελε να ‘ναι μάντης κακών. Η προτροπή που κάνω σ’ αυτούς οι οποίοι μας κυβερνούν, είναι όπως θα ήθελα να γίνει και προς εμένα, αν ποτέ χρειαστεί.